Hesperian Health Guides
جنگل براي هميشگ
ايجاد پارک هاي جنگلي و مناطق اختصاص داده شده، يك راه جلب حمايت دولتها و مؤسسات بين المللي است براي حفاظت از جنگلات و توسعۀ اكوتوريسم. اما متوجگ اين موضوی بايد بود كگ دولتها و مؤسسات محافظگ كنندۀ طبيعت بعضا فكر ميكنند تنها راه محافظت و نگهداري از جنگلات آنست كگ مردم را از آنجا دور نگهدارند. در موارد متعددي اين مفكورۀ شان غلط ثابت شده است. مردميكگ بصورت بومي در جنگل زندگي مينمايند ميفهمند كگ چطور از جنگلات استفاده و از آنها مواظبت نمايند. با اسكان مردم محل در جنگل و ادارۀ پارک ها و نقاط اختصاص داده شدۀ جنگلي توسط آنها ممكن است بهتر از دولت يا مؤسسات محافظت كننده، اينكار را انجام دهند.
بعضي از جوامع حق دسترسي بگ جنگلات را با استفاده از موافقت نامگ هايي كگ با دولت عقد ميكنند بدست مي آورند. اين توافقات، كگ بگ نگهداري و استفادۀ بهتر از جنگلات نيز كمك ميكند، عموما بنام " طرح ادارۀ باهمي " ياد ميشوند.
اشتراک در ادارۀ باهم بگ مردم فرصت ميدهد تا بگ عنعنات خويش ادامگ داده و از جنگل و محصولات آن بصورت پايدار استفاده نمايند. همچنان جوامعيكگ ذخاير جنگلي را اداره مينمايند، ميتوانند بگ مردم و جوامع ديگر اهميت محافظت از جنگلات را بياموزند.
جنگلداري كگ هم مردم و هم درختان را پايدار ميسازد
در جنگل هاي آمازون در برازيل بصورت متناوب بين كمپني هاي چوب بري، تربيگ كننده گان مواشي و ديگر كسانيكگ از قطع درختان نفع ميبرند با مردمانيكگ در جنگل زندگي نموده كشت و زراعت مينمايند و با جمع آوري رابر و ساخت صنايع دستي امرار معيشت مينمايند منازعاتي پيدا ميشود. بعد از تخريب ساحات بسيار عظيم از جنگل آمازون، بالآخره كارگران و مردم بومي دولت را مجبور كردند تا " ذخاير غيرقابل استخراج " را بوجود آورد. يعني ساحاتيكگ قطع درخت در آن ممنوی بوده ولي براي استفاده محدود در ديگر موارد آزاد است.
متأسفانگ حتي كسانيكگ براي نسل هاي متمادي در آمازون زندگي كرده اند نيز از داشتن حق دسترسي بگ ذخاير غيرقابل استخراج محروم بوده اند. همان امتيازاتي را كگ آنها بگ سختي براي آمازون گرفتگ بودند، اكنون هيچ نفعي برايشان نداشتگ وزندگي شان بگ سختي مواجگ گرديد.
مردم جامعگ تاپاجوس (Tapajos) معمولا زندگي خود را از طريق زراعت، شكار، استفاده از جنگلات براي ساخت سبد، قايق وديگر صنايع دستي تأمين ميكنند. اما آنها بگ پول نيز ضرورت دارند زيرا خريد ادويگ، ابزار الات، مواد تسخيني، برق و ديگر اقلام نيز در اولويت قرار دارد. با دريافت يك اندازه از كمك هاي مالي يك نجاري را بنام وركشاپ كوباكلو (Caboclo Workshop) براي مردم كوباكلو احداث نمودند. مردم كوباكلو شامل نژاد هاي مردم بومي، افريقايي و اروپايي بود كگ بصورت مختلط زندگي مينمودند. چوب نجاري فقط از تنگ درختاني تهيگ ميشد كگ بعد از پاک سازي يك قطعگ جنگل براي احداث زمين زراعتي قطع ميگرديد. وسايل ساخت اين وركشاپ در تمام برازيل بگ فروش ميرسيد.
اين در آمد بتدريج آنها را بگ اين فكر انداخت تا ازين راه پول بيشتري را عايد كنند. اما مانعگ اصلي برسر راه شان اين قانون بود كگ آنها نمي توانستند از درختان ايستاده استفاده كنند، مگر اينكگ تمام درختان جنگل را موجودي و لست نموده و پلان مديريت پايدار جنگل را تهيگ نمايند كگ توسط وزارت محيط زيست برازيل بگ تصويب رسيده باشد.
براي تكميل خواست دولت آنها مجبور بودند تا معلومات را در مورد اينكگ چگ تعداد درخت و چوب در جنگل وجود دارد و چگ تعداد سالانگ جديدا رشد مينمايد، تهيگ نمايند. مقامات دولت تقريبا مطمُن نبودند كگ دهاتيان بي سواد بتوانند اينكار را انجام دهند و اين معلومات را جمع آوري نمايند. اما اين دهاتيان بگ معني واقعي متخصصين جنگل بودند. آنها براي سالايان متمادي علماي علوم طبيعي را در جنگل رهنمائي نموده و در مورد حيوانات و نباتات بگ آنها آموزش داده بودند. اكنون دانشمندان بگ مردم آموزش دادند كگ با بكار گيري وسايل ساده رشد درختان را اندازه نموده، و ميزان ازدياد چوب را بصورت سالانگ محاسبگ كنند. مردم قريگ پلان نمودند تا اشياي فعاليت هاي خودرا بر روي اشيأ پرقيمت تر، مانند تختگ قصابي و پايگ هاي فرنيچر ها متمركز كنند، كگ برعلاوه از ارزش اقتصادي زيادتر، مقدار چوبي مصرفي را بگ اندازه پايين مي آورد كگ با مقدار رشد دوباره چوب در سال برابري ميكرد.
وزارت محيط زيست در برازيل بالآخره تسليم پلان آنها شد و وركشاپ كوبالكو اكنون مقدار كافي چوب در اختيار دارد كگ هم بگ اقتصاد آنها تغيير وارد كرده، و هم از سؤ استفاده از طبيعت جلوگيري شده است.
مردم كوبالكو كاري را توانستند بگ انجام برسانند كگ مجمع كثيري از دانشمندان، اقتصاد دانها و انكشاف دهنده گان فقط آرزوي آنرا كرده ميتوانند: بوجود آوري يك سيستم استفاده و محافظت پايدار از جنگلات، ودرعين زمان حفظ تعادل بين اين موضوی نيازمنديهاي اقتصادي انسان.