Hesperian Health Guides
لباس و کفش
بالاپوش، پیشبند و دریشی
لباسی که به روی همه لباسهای شما پوشیده شود از جلد و لباس شما در برابر گرد و خاک و پاشیده شدن مواد، محافظت میکند. اما لباسهای حفاظت کننده مثل پیشبند رابری، آستینهای بلند و سایر تجهیزات حفاظت شخصی میتوانند سبب ایجاد احساس گرمی زیادی شوند بخصوص اگر محل کار شما گرم باشد. مقدار زیادی آّب بنوشید، استراحت کنید و به علایم استرس ناشی از گرمی زیاد توجه نمایید . سردتر نگه داشتن کارخانه به کاهش استرس ناشی از گرمی کمک میکند
بالاپوشها و پیشبندهای نخی شما را در برابر بسیاری از مواد کیمیاوی محافظت نخواهند کرد، اما اینها میتوانند در برابر گرد و خاک و پاشیدن مواد به مقدار کم، مانع ایجاد کنند. اینها ممکن است تا اندازۀ از شما در برابر اشیای تیز یا خشن نیز محافظت نمایند. آنها باید در کارخانه شسته شوند. اگر آنها را برای شستن به خانه میبرید، جدا از لباسهای تان بشویید.
بسیاری از بالاپوشها و دریشیهای کار از موادی ساخته شده اند که نازک بوده و مانند کاغذ احساس میشوند. آنها قرار است فقط یک بار پوشیده شوند. دریشیهایی که تمام بدن را میپوشانند و در اتاق پاک پوشیده میشوند و به نام "خرسک" نیز یاد میشوند بیشتر از محصول محافظت میکنند نه از کارگر. اینها در برابر مواد کیمیاوی محافظت واقعی ایجاد نمیکنند.
لباسهای مقاوم به مواد کیمیاوی. این لباسها از رابر، نیوپرون ویا دیگر پلاستیکها ساخته شده اند. اینها در صورتی که واقعاً برای مواد کیمیاویی ساخته شده باشند که با آنها کار میکنید، شما را در برابر ریختن و پاشیده شدن مواد کیمیاوی محافظت مینمایند. اگر با مواد کیمیاوی سوزنده و مخرش کار میکنید، لباسهای محافظوی مقاوم به مواد کیمیاوی بپوشید.
بوت و موزه بپوشید، اینها بهتر از چپلیها پاهای شما را محافظت میکنند. اگر چپلی میپوشید، چپلی بند دار بپوشید تا به آسانی از پای شما بیرون نشوند. تلی محکم با داشتن شیارها نسبت به تلیهای صاف کمتر امکان لغزش دارند.
روکشهای کفش یا محافظهای دارای تسمه اغلب از پلاستیک یا موادی شبیه کاغذ ساخته میشوند. آنها ممکن است از ورود گرد و خاک و کثافت به داخل ساحۀ کاری، جلوگیری کنند اما صرف حفاظت اندکی به شما میدهند. هرگاه اینها تمام کفش را بپوشاند و شما بعد از استفاده آنها را دور بیاندازید، ممکن است از این جلوگیری نمایند که گرد و خاک و مواد کیمیاوی را روی کفش خود به خانه ببرید.
بیشتر روکشهای یکبار مصرف کفش، لغزنده هستند. از کارفرمای خود بخواهید روکش کفش را از نوعی به شما تهیه نماید که لغزنده نباشد و در کف خود بافت درشتی دارد.
کفشهای ایمنی از چرم یا مواد سنگینی ساخته میشوند که ذوب نمیگردند. اگر در جایی کار میکنید که ممکن اشیاء روی پای شما بیفتد، کفش ایمنی بپوشید. آنها ممکن است به تلیهای مقاوم در برابر مواد کیمیاوی یا تلیهای قوی نیاز داشته باشند که لغزنده نباشند و فلز یا مواد دیگری در نوک بوت وجود داشته باشد تا در برابر چیز سنگینی که روی آن بیافتند از پاها محافظت نمایند. اگر در ساحۀ کار میکنید که موجودیت برق ساکن در آن معمول است، کفشهایی که برق ساکن را هدایت میکنند، از ایجاد جرقه در زمان قدم زدن جلوگیری خواهند کرد. با این حال، اگر ممکن است در معرض خطرات الکتریکی یا برقی قرار بگیرید (به فصل 10مراجعه شود)، نباید کفشهایی بپوشید که هادی برق هستند.
موزههای ضخیم پلاستیکی یا رابری در ساحاتی که خطر پاشیده شدن مواد کیمیاوی موجود است، به بهترین وجه از شما محافظت میکنند.
 |
اگر موزههای رابری یا پلاستیکی میپوشید، جورابها و پاهای خود را همه روزه بپوشید تا از امراض فنگسی وقایه بعمل آید. اگر پاهای شما خارش دارد، به دفعات زیادی پاهای خود را هوا بدهید و پودر پا استفاده کنید. |
وقتی بوت یا موزۀ ایمنی میپوشید:
- مطمئن شوید که به خوبی مناسب شما و اندازۀ پاهای شما هستند. انگشتان پا باید راحت باشند، تنگ نباشند و فضای زیاد نداشته باشند. اگر هنگام راه رفتن به زمین کش میشوند، اندازۀ آنها مناسب نیست.
- متوجه ترک خوردگی، پارگی یا سوراخ در همه جاهایی که ممکن است کفش در حال پاره شده ویا جدا شدن باشد، باشید.
- هر روز تلی کفش را بررسی کنید تا مطمئن شوید فلز یا شیء دیگری روی آن گیر نکرده باشد.
- پاچههای پتلون یا تنبان را روی موزه یا کفش بکشید تا مواد کیمیاوی روی پاها یا کفشهای شما نریزد.
- در محل کار کفش ایمنی داشته باشید یا از محافظ کفش استفاده کنید تا گرد و خاک و مواد کیمیاوی را با خود به خانه نبرید
