Hesperian Health Guides
غذا در کارخانه (فابریکه)
داشتن غذای صحی و ایمن در کارخانه هم به نفع کارگران و هم به نفع مدیریت کارخانه است. وعدههای غذایی رایگان یا ارزان بدن و ذهن کارگران را تغذی میکند، رضایت و بهرهوری کارگران را افزایش میدهد.
Contents
یک محل پاک برای صرف غذا و نگهداری غذا
چه شرکت (کمپنی) برای کارگران غذا تهیه کند یا خیر، آنها باید یک محل پاک را برای کارگران اختصاص دهند تا غذایی را که با خود به محل کار میآورند نگهداری کنند و جایی را برایشان اختصاص دهند که بتوانند آرام نشسته و غذا بخورند. این محلات باید دور از میزهای کار، ماشین آلات، مواد کیمیاوی، گرد و خاک و صدای کارخانه باشد. کارخانه همچنان باید دارای امکانات شستشو با صابون و آب پاک در نزدیکی بیتالخلاءها و محلات غذا خوری باشد تا کارگران همیشه قبل و بعد از صرف غذا دستهای خود را بشویند. کارگران همچنان ممکن است به مکانی برای کشیدن و نگهداری لباسهای کار کثیف در زمان غذا خوردن نیاز داشته باشند.
کارگران صحتمندتر برای کمپنی نیز مفید هستند
در شهر گواتیمالا مدیران فابریکۀ نساجی سان پدرو داسیوز (San Pedro Diseños) تصمیم گرفتند یک برنامۀ غذایی در کارخانۀ خود ایجاد کنند تا به خواستههای کارگران پاسخ داده و قوانین جدید کار را رعایت نموده باشند. این برنامه شامل وعدههای غذایی مغذی و متنوع با سبسایدی (پرداخت قسمتی از قیمت توسط کارخانه)، یک محل غذا خوری پاک، یک ساعت وقفه برای غذا و امکانات پخت و پز برای کارگرانی بود که غذای خود را میآورند. فابریکه صبحانه و غذای چاشت را با سبسایدی و میان وعدههای غذایی و قهوه را در جریان وقفه رایگان عرضه مینمود.
با خوشحالتر بودن و صحتمندتر بودن کارگران، تولید افزایش یافت، مصارف صحی و غیرحاضری کاهش یافته و روحیۀ کارگران عالی است.
کارگران خواستارغذای بهتر و پیروزی در اتحادیۀ جدید هستندکارگران خواستارغذای بهتر و پیروزی در اتحادیۀ جدید هستند
یک شرکت کوریایی یک کارخانۀ البسه را در مرکز مکزیک افتتاح کرد و به کارگران قول داد که بالاتر از حداقل دستمزد را پرداخت کند، وعدههای غذایی برایشان تهیه کند، وسایل حمل نقل به کارگران فراهم سازد و به آنها اجازه دهد تا اتحادیه داشته باشند. اما این شرکت به وعدههای خود عمل نکرد. پرداخت دستمزد پائین بود، ساعات کار طولانی بود و رؤسا کارگرانی را که در رسیدن به سهمیۀ تولید بطی بودند مورد آزار، اذیت و تهدید قرار میدادند. همچنان همه غذاهای موجود در غذاخوری فابریکه اغلب فاسد بود ویا بخوبی پخته نشده بود و در پشقابهای کثیف داده میشد. بسیاری از کارگران مریض شدند. برخی در اثر مسمومیت غذایی در شفاخانه بستری شدند.
کارگران از نمایندۀ تحت حمایت شرکت تقاضا نمودند تا برای بهبود غذا کاری انجام دهد. وقتی اینکار را نکرد، آنها جلسۀ تشکیل دادند. نمایندۀ اتحادیه نیز به آن جلسه اشتراک کرد. کارگران تصمیم گرفتند برای یک روز سالون غذاخوری را تحریم کنند تا غذای بهتری داشته باشند.
آن روز هیچ کارگری به سالون غذاخوری نرفت. وقتی رئیس از نمایندۀ اتحادیه پرسید که چرا کسی غذا نمیخورد، او کارگرانی را مقصر وانمود کرد که شکایت کرده بودند. شرکت 5 کارگر را اخراج کرد و از ارائۀ هرنوع دلیلی اجتناب کرد. اتحادیه کاری نکرد. بیش از 600 نفر از 850 کارگر موجود در کارخانه دست به اعتصاب زدند و کارخانه را به تصرف خود در آورده درخواست نمودند که:
- غذای تازه، ایمن و خوب پخته شده در سالون غذا خوری عرضه گردد.
- اتحادیۀ جدیدی ساخته شود که اعضاء آن توسط خود کارگران انتخاب شده باشند.
- کارگران اخراج شده به وظایف شان برگشتانده شوند.
کارگرانی که اعتصاب نموده بودند توسط پولیس با اِعمال خشونت خارج ساخته شدند، اما آنها به مدت 9ماه به مبارزه برای اتحادیۀ کارگری ادامه دادند. آنها از اتحادیههای ایالات متحدۀ امریکا حمایت بدست آوردند تا شرکت کوریایی، دولت مکزیک و خریداران برندهای لباس (به شمول نایک و ریباک) را تحت فشار قرار دهند تا اتحادیۀ جدیدی را طبق قوانین مکزیک و کنوانسیونهای سازمان جهانی کار (ILO) بپذیرند. باالآخره کارگران پیروز شدند و اتحادیۀ آنها به اولین اتحادیۀ مستقل دریک کارخانۀ البسه در ایالت پوئبلا در کشور مکزیک تبدیل شد. با این اتحادیه کارگران شرایط بهتری از جمله غذای صحی و پاک را نیز به دست آوردند.
فروشندگان غذا در خارج از کارخانه
فروشندگان دورهگرد غذا در روی جاده (غذای خیابانی)، غذای ارزان و فوری (فست فود) عرضه میکنند که منبع غذایی بسیار محبوبی برای کارگران کارخانجات هستند. برخی از کارخانهها که برنامۀ غذایی ندارند با این فروشندگان قرارداد میبندند که بیایند و در داخل کارخانه غذا عرضه کنند. اکثر فروشندگان در زمان وقفۀ غذایی، در خارج از کارخانه غذا میفروشند.
غذاهای روی جاده (خیابانی) خوشمزه و اغلب تازه هستند اما وقتی فروشندهها در زمان تهیه، عرضه ویا فروش غذا دستهای خود را با آب پاک و صابون نشویند یا غذا در درجۀ حرارت مناسب و پوشیده نگهداری نشود، میتواند ملوث شده و شما را مریض سازد. ظروف غذا نیز اگر به درستی شسته نشود باعث انتشار امراض میگردند. وقتی میز یا چوکی وجود ندارد، کارگران مجبورند روی زمین یا روی موانع اطراف ورودی کارخانه بنشینند.
فروشندگان دورهگرد بخشی از جامعه و محل هستند و حمایت از کسب و کار آنها نیز برای تمام جامعه چیز خوبی است. اگر احساس میکنید که این فروشندگان غذای پاک و سالمی را به شما عرضه نمیکنند ممکن است بتوانید جلسۀ با کارگران و فروشندگان و همچنین مدیران کارخانه ترتیب دهید تا راه حلی برای مشکل پیدا کنید. طورمثال، صاحبان کارخانه میتوانند به فروشندگان اجازه دهند تا از امکانات کارخانه برای شستن دستها و ظروف خود استفاده کنند. همچنین میتوانید به فروشندگان پیشنهاد کنید تا گزینههای غذایی سالمتری عرضه نمایند.