نیرومند شدن والدین وقتی باهم کار کنند

ویکی-سلامتی > کمک به اطفالی که نابینا هستند > فصل 15: حمایت از والدین و مواظبت کنندگان > نیرومند شدن والدین وقتی باهم کار کنند

در این فصل:

 

در این فصل:

• فصل 15: حمایت از والدین و مواظبت کنندگان
• وقتی برای اولین دفعه میدانید که طفل شما بخوبی دیده نمیتواند
• اداره کردن فشار مواظبت کردن
• نیرومند شدن والدین وقتی باهم کار کنند

کارکردن با دیگر والدینی که اطفال دارای معلولیت دارند به طریقههای مختلف کمک کننده خواهد بود. کارکردن با همدیگر میتواند این فرصت را بدهد که:

• احساسات و معلومات را شریک سازند.
• در مورد فعالیتهای که به اطفال کمک نماید و بهترین طریقههای تطابق فعالیتها برای یک طفل خاص، به یکدیگر نظر بدهند.
• نظریات خود را درمورد سازگار ساختن فعالیتهای طفل در زندگی خانواده و جامعه، باهم شریک سازند.
• باهم کار نمایند تا جامعه را برای اطفال دارای معلولیت بیشتر دوستانه، مصوون و حمایت کننده بسازند.

گاهی من خسته و بی اشتیاق به این جلسات میآیم. مگر انرژی دیگران برایم قوت میبخشد.

من میدانم. وقتی مشکلی داشته باشم، همیشه بعد از صحبت در مورد آن در اینجا، احساس بهتری دارم.

زمانی که گروپ بمن کمک کرد تا علت واقعی نابینائی دخترم را بدانم، بسیار باعث تسلی من شد.

اگر شما بدانید که افراد دیگری مانند شما وجود دارند، اما کدام گروپ والدین در محل شما وجود نداشته باشد، می توانید تصمیم بگیرید که شما دست بکار شده و گروه والدین را تشکیل دهید. بعضی قویترین و فعالترین گروه های والدین صرف بر اساس مفکورۀ یک شخص ایجاد شده است. بصورت گروپی والدین میتوانند جهت حل مشکلات شان باهم کار نمایند. والدین اگر باهم کار نمایند میتوانند بیشتر از آنی بدست آورند که هرکدام به تنهائی انجام دهند.

شروع ساختن یک گروپ

گروپ ما یکنفر را فرستاد تا با انجمن نابینایان در شهر صحبت کند. حالا یک کارکن ساحویای که در مورد نابینائی معلومات دارد در بعضی از جلسات ما اشتراک مینماید.

دو نفر یا بیشتر والدینی را پیدا کنید که میخواهند یک گروپ ساخته شود. اگر والدین دیگری را نمیشناسید که اطفال آنها بخوبی دیده نمیتوانند، ممکن است بخواهید آن والدینی را شامل سازید که اطفالشان معلولیتهای دیگری داشته باشند. یک کارکن صحی ممکن والدینی را بشناسد که در قریهها یا جوامع نزدیک زندگی میکنند.

پلان نمایید که چه وقت و در کجا ملاقات کنید. پیدا کردن یک محل آرام مانند مکتب، مرکز صحی، کوپراتیف ویا عبادتگاه برای جلسه کمک کننده خواهد بود. در اولین جلسه، در این مورد صحبت کنید که چرا جلسه داشته باشید و امید اجرای چه کاری را دارید.

احتمالاً یک نفر چند جلسۀ اول را رهبری خواهد کرد. مگر بااهمیت است که هیچگاه یک نفر برای گروپ تصمیم نگیرد.

هریک از اعضای گروپ باید فرصت صحبت کردن را داشته باشند، اما باید کوشش شود که صحبتها متمرکز به هدف اصلی جلسه باشد. بعد از چند جلسۀ اول، رهبری گروپ را بصورت دورانی بسازید. وقتی رهبری جلسات بصورت دورانی باشد، کمک خواهد کرد تا اعضای خجالتی گروپ نیز سهم بگیرند.

آموختن کمک به یکدیگر

Eحتی وقتی والدین یکدیگر را بشناسند، یک مدت زمانی را دربر خواهد گرفت تا آنها در ابراز نمودن احساسات، تجارب و مشکلات یا چالشهای شان در مورد پرورش یک طفل معلول، احساس راحت داشته باشند. این کار به تمرین ضرورت دارد. در اینجاب بعضی پیشنهاداتی آمده است برای کمک اعضای گروپ تا احساس راحت نموده و به یکدیگر اعتماد نمایند:

به گفتههای یکدیگر با دقت گوش دهید، بدون این که قضاوت کنید. در مورد این که چگونه میخواهید دیگران به شما گوش دهند فکر کنید و بعد کوشش نمایید که شما نیز همانطور به گفتههای آنها گوش فرا دهید.

مروارید، مطمئن نیستم که گفتههای ترا درست فهمیده باشم.

آیا میتوانید دوباره توضیح دهید؟

کوشش کنید به دیگران نگویید که چه باید انجام دهند. شما میتوانید به دیگران کمک کنید تا درک نمایند که چه احساسی دارند و تجارب خود را با آنها شریک سازید. مگر هرکس باید خودش در مورد بهترین طریق مواظبت از اطفال خود تصمیم بگیرد.

خانم من هنوز ولید را غذا میدهد. من واقعاً مأیوس شده ام از اینکه او نمی تواند خودش غذا بخورد.

بلی، بیاد دارم زمانی را که پرویز در این سن بود. من احساس ناتوانی داشتم چون فکر میکردم که او هیچگاه غذا خوردن را یاد نخواهد گرفت. من بحث خود را با خانمم در این مورد بخاطر دارم.

میخواهم بدانم که شما چگونه به پرویز کمک نمودید تاخودش غذا بخورد. این چیزیست که در چند ماه آینده با طفل خود به آن مواجه میشویم.

به محرمات همه افراد احترام بگذارید. هیچگاه صحبتهای که در گروپ صورت میگیرد به کس دیگری نگویید، مگر آن که همان شخص به شما اجازۀ گفتن آن را بدهد.

میدانم. صحبت آزاد به ما تسلی بخش است.

تشویش نکن آدم خان. گپهای را که اینجا گفتی به کسی نخواهم گفت.

پلان کردن اقدامات

زمانی که والدین باهم کار میکنند، میتوانند برای حل بسیاری مشکلات اقدام نمایند. در اینجا مراحل مختلف اقدامات ذکر میشود که گروپهای دیگر آنها را مفید یافته اند:

1. یک مشکل را انتخاب کنید که اکثر اعضای گروه احساس میکنند که مهم است. هرچند احتمالا تغییرات زیادی ضرورت خواهد داشت، گروپ شما زمانی ممکن است بیشتر مؤثر باشد که در یک زمان روی یک مشکل کار کند. در اول مشکلی را انتخاب کنید که چانس زیاد داشته باشد تا بزودی حل گردد. بعداً همانطور که گروپ شما کارکردن با همدیگر را می آموزد، میتوانید روی مشکلات پیچیده تر کار نمایید.

دیده میشود که ما همه در مواظبت طفل مشکل داریم.

من به مواظبت از 3 طفل خود نیاز دارم. فعلا مادرم از آنها مواظبت مینماید، مگر صحت وی روز به روز خراب شده میرود.

وظیفۀ جدید من بیرون از قریه است. من نتوانسم کسی را پیدا کنم که با مواظبت از یک طفل نابینا احساس راحت نماید.

2. تصمیم بگیرید که چگونه میخواهید مشکل را حل کنید. راههای مختلف حل مشکل را لست کنید و بعد یکی از آنها را که قوتها و منابع گروپ شما بیشتر در آن مورد استفاده قرار میگیرد، انتخاب نمایید.

عزیزگل در جستجوی کار است. ممکن او بتواند از اطفال ما مواظبت کند.

میتوانیم با پول مشترک کسی را استخدام کنیم.

ما میتوانیم نوبت کنیم. هر خانواده یک روز در هفته از همه اطفال مواظبت کند. ما همه میدانیم که چطور از اطفال نابینا مواظبت نماییم.

3. یک پلان بسازید. اعضای گروپ ضرورت دارند تا کارهای مختلفی را انجام دهند تا وظیفه اجرا شود. کوشش کنید که یک تاریخ را تعیین نمایید که نشان دهد چه وقت باید یک کار انجام شود.

من از عزیزگل میپرسم که آیا او قبلا از اطفال نابینا مواظبت کرده است، و همچنان این که برای اینکار چقدر مزد میگیرد.

من پیدا میکنم که چقدر ضرورت است تا به یک نفر معاش بدهیم.

میشل و ولید، آیا شما میتوانید خانوادههای دیگر موجود در قریه را پیدا کنید که به مواظبت طفل شان نیاز داشته باشند؟

4. وقتی با دیگران ملاقات میکنید، در این مورد صحبت کنید که کارها چگونه پیش میروند. در صورت ضرورت و بروز مشکلات پلان خود را مجدداً تنظیم کنید.

عزیزگل میگوید او هیچگاه با اطفال نابینا کار نکرده است، مگر علاقه دارد که بیاموزد. و او معاش بسیار بلندی تقاضا ندارد.

نه، ما 2 روز درهفته به یک نفر دیگری نیاز داریم.

تقسیم اوقات چگونه است؟ آیا میتوانیم یک نفر را داشته باشیم که همه روزه از اطفال مواظبت کند؟

کار با همدیگر برای ایجاد تغییر

گروه والدین روی پروژههای مختلفی کار میکنند. منحیث راههای کمک به اطفال - آنها ممکن است کوشش نمایند تا وضعیت اقتصادی خانوادهها را بهبود بخشند، گرایشها و عادات جامعه را بهتر سازند، قوانین و خدمات دولت را برای اطفال نابینا بهبود بخشند.

بیشتر اطفال نابینا از خانوادههای فقیر میباشند. جهت دریافت منابع بیشتر برای اطفال خود، گروپ والدین میتوانند:

این مادران آموزش دیده اند که چگونه لباس بدوزند لذا میتوانند پول عاید نمایند، نزدیک به خانه کار نمایند و وقت بیشتری برای اطفال خود داشته باشند.

• طریقههای را جهت دریافت
• کمک مالی برای پروژههای کمک به اطفال دارای معلولیت پیدا کنند.
• به والدین کمک کنند تا مهارتهای جدید کاری را توسعه دهند.
• برنامههای آموزشی در مورد طریقههای تدریس و کمک به اطفال دارای معلولیت را پیشنهاد نمایند.
• گروهها و کمپهای را برای برادران و خواهران اطفال دارای معلولیت انکشاف دهند.

گروه والدین میتوانند برای مصوون ساختن و بیشتر دوستانه ساختن جامعه برای همه اطفال دارای معلولیت کار نمایند. اغلب شامل ساختن همسایهها در رفع مشکلات ایمنی در جامعه (فصل 9 دیده شود) یک طریق خوب برای آغاز اتحاد و همبستگی با افراد دارای معلولیت میباشد.
بسیاری گروههای والدین برای آموزش دادن باقی افراد جامعه در مورد معلولیت کار نموده اند. آنها از بحثهای گروهی، برنامههای آموزشی، برنامههای رادیوئی، روزنامهها، بیلبوردها (تختههای اعلانات)، تمثیل روی سرک و پوسترها استفاده مینمایند تا به دیگران کمک نمایند که در مورد معلولیت بیاموزند.

سایر گروههای والدین روی پروژههائی کار نموده اند تا به اطفال دارای معلولیت کمک نمایند که در جامعه بیشتر فعال گردند. برای مثال، گروه والدین محل شما میتوانند:

• رویدادهای سپورتی را سازماندهی کنند که در آن اطفال دارای معلولیت شمولیت داشته باشند.
• یک زمین بازی را اعمار کنند که همه اطفال از آن استفاده کرده بتوانند (فصل 13 "بخشی از جامعه شدن" راببینید).

• یک مرکز مواظبت از اطفال را شروع کنید که در آن اطفال دارای معلولیت بتوانند یکجا با دیگر اطفال

مواظبت شوند (فصل 14 "آماده ساختن اطفال به کودکستان و مکتب" دیده شود).
بعضی گروههای والدین برای بهبود برنامههای دولتی و بهبود قوانین برای اطفال دارای معلولیت کار نموده اند. گروه والدین محل شما میتواند:

• با مسوولین دولتی مانند، وزیر صحت و وزیر معارف تماس بگیرند. به آنها در مورد خدماتی بگویند که جامعۀ شما ضرورت دارد ویا در مورد قوانینی که جهت محافظت از اطفال دارای معلولیت نیاز است.
• با افراد سرشناس به تماس شوید، مانند خوانندهها، ستارههای سینما ویا ورزشکاران برجسته تا در مورد اتحاد با اطفال دارای معلولیت صحبت کنند.
• هرگاه مسوولین دولتی جهت بهبود وضعیت برای اطفال دارای معلولیت کاری انجام نمیدهند - مکاتیب اعتراضیه بنویسید، درخواستهای را مطرح سازید و اعتراضاتی را به راه اندازید.
• گزارشگران روزنامهها، رادیوها و تلویزیونها را آموزش داده و در کمپاینهای خود شامل سازید.

Pگروههای والدین همچنان برای وقایه از نابینائی و دیگر معلولیتها کار نموده اند. طورمثال، بیشتر اطفال از سببی که مقدار کافی غذای حاوی ویتامین (آ) نمیخورند، نابینا میشوند (فصل 16 "چرا اطفال بینائی خود را از دست میدهند و ما چه کرده میتوانیم" دیده شود). گروپ والدین محل شما ممکن است در مورد علل نابینا شدن، آگاهی مردم را بلند ببرند، ویا سبزیهائی را کشت نمایند که بتوانند از نابینائی جلوگیری کنند.

در اینجا داستانی آمده است از این که چگونه یک گروه والدین از منطقۀ لوس پایپیتوس مملکت نیکاراگوا، جهت تغییر زندگی اطفال دارای معلولیت کار مینمایند.

والدین قلب "لوس پایپیتوس" اند

در مملکت نیکاراگوا، بیشتر از 200000 اطفال دارای معلولیت وجود دارد. فقر معمولترین سبب آن است. مشکلات چشم و دیگر معلولیتها اغلب زمانی واقع میشود که اطفال مقدار کافی غذا برای خوردن نداشته، در خانههای مزدحم زندگی مینمایند که در آن انتانات به آسانی انتشار مییابند.

قبل از سال 1987 خدمات برای اطفال دارای معلولیت در نیکاراگوا بسیار اندک بود. بعداً 21 نفر از والدین تصمیم گرفتند که یک گروه بسازند تا "دنیا را تغییر دهند." آنان بنام گروه لوس پایپیتوس یاد میشوند که یک اصطلاح تأثیر گذار برای تمام اطفال در سراسر نیکاراگوا میباشد. لوس پایپیتوس حالا بیشتر از 20 گروه والدین در سراسر مملکت دارد. این والدین یکجا باهم در کمپاین های ملی رهبرانی هستند که اطفال دارای معلولیت را کمک مینمایند.

ما زندگی، دست آوردها و عقب مانیهای اطفال خود را شریک میسازیم و زمانی که دیگران آنرا رد نمایند، عمیقاً احساس بی عدالتی مینماییم.

اینست دلیل آنکه والدین و خانوادهها قلب لوس پایپیتوس اند.

ما خود را به دیگر والدین میرسانیم تا آنها را باهم جمع کنیم، تا نظریات خود را شریک سازند و از یکدیگر حمایت نمایند.

گروپ والدین لوس پایپیتوس کارهای ذیل را انجام داد:

• برنامههای آموزشی را برای والدین در مورد پرورش اطفال دارای معلولیت دایر نمود.
• کارکنان صحی را جهت فهمیدن میزان وسعت معلولیت یک طفل آموزش داد.
• به وزارت صحت در مورد خدمات مورد نیاز اطفال دارای معلولیت مشوره داد.

همه این فعالیتها بخشهائی از رویاهای لوس پایپیتوس بودند تا جامعهای را اعمار نماید که به اطفال دارای معلولیت کمک نماید تا تمام توانائیهای بالقوۀ شان را بکار گیرند. والدین در این کارها نقش کلیدی را دارند.

This page was updated:۲۲ Jan ۲۰۲۵