Hesperian Health Guides
تلاش برای حقوق و عدالت
مالك فابريكۀ توليد حشره كش، يك شركت چند مليتي (Multinational Corporation) بود كگ بنام يونين كاربايد (Union Carbide) ياد ميگرديد. بازماندگان فاجعگ ميدانستند كگ اين درست نبود كگ زندگي هاي شان بوسيلۀ اين فاجعگ نابود گردد. افراديكگ از حادثگ متأثر گرديده بودند جهت تداوي مريضان شان و يا مراقبت از اعضاي فاميل شان كگ ديگر كار كرده نميتوانستند، پول نداشتند. آنها از شركت ميخواستند كگ مسئوليت را بدوش بگيرد. اما شركت گفت كگ حادثگ توسط يك كارگر در فابريكگ اتفاق افتاد و از گرفتن هر گونگ مسئوليت سر باز زد.
مانند ديگر مردم كگ براي حقوق و عدالت تلاش مينمايند، مردمي كگ توسط حادثگ بوپال متأثر گرديده اند، ميدانند كگ فقر آنها نگ تنها باعث خرابتر شدن مشكلات شان است- بلكگ قسمت اعظم دليلي است كگ چرا فاجعگ در مكان اوليگ اتفاق افتاد.
چرا فاجعه اتفاق افتاد؟
فاجعۀ بوپال يك واقعۀ وحشتناک بود و است كگ هرگز بايد اتفاق نمي افتاد. اما بگ اندازه ايكگ وحشتناک بود، تعجب برانگيز نيست. فعاليت " اما چرا...؟" ميتواند كمك كند كگ اسباب ريشگ اي فاجعۀ بوپال را بفهميم
در سرتاسر جهان شرکت ها، فابریكه های آلوده کنندۀ محيط زیست، انبار زباله های زهری و دیگر پروژه های صنعتي خطرناک شانرا بين مردمي که در فقر و سطح پایين زندگي قرار دارند، ميسازند. به این ترتيب کشور های فقير و جوامع فقير محل انبار مواد سمي صنعتي، توليدات سمي و آلودگي ميگردند. به این خاطر است که محافظت از صحت محيطي فقط یک موضوع برای تغيير وارد نمودن در نوع محصولاتي که ما استفاده ميكنيم و بدور مي اندازیم نيست، بلكه برای همه ما به چالش کشيدن این موضوع است که چگونه قدرتمندان از قدرت خود سوۀ استفاده ميكنند و چگونه آسيب پذیر ترین افراد از بين ما مجبور ساخته ميشوند که از زیان های صحي رنج ببرند.
كمپاين بين المللي براي عدالت در بوپال
ازماندگان فاجعۀ نشت گاز بوپال با هم کار نمودند تا توجه را برای رنجي که متحمل شده اند جلب نمایند و شرکت را مجبور سازند تا مسئوليت را بدوش گيرد. آنها یک اعتصاب غذایي را سازماندهي نمودند و تا زماني که آواز شان شنيده نشود از خوردن انكار نمودند. آنها بدون آب و غذا 750کيلومتر تا مرکز ایالت راه پيمایي کردند. همچنان تا پایتخت کشور نيز جهت تقاضای عدالت راه پيمایي کردند. زنها در مقابل دفتر رئيس ایالت خيمۀ برپا نمودند.
آنها بمدت سه ماه آنجا ماندند. هر روز از صبح الي شام تقاضای شانرا با سرود ميخواندند. چندین سال بعد از حادثه، یک محكمه به شرکت (Union Carbide) دستور داد تا مبلغ 470ميليون دالر برای دولت هند بپردازد. این یک مؤفقيت مهم بود اما کافي نبود. اکثریت پول به بازماندگان نرسيد. بعد از آن بزودی شرک (Union Carbide) به یک شرکت دیگر بنام (Dow Chemical) فروخته شد. این شرکت از گرفتن مسئوليت و یا کمک به مردم آسيب دیده جهت دریافت تداوی امتناع ورزید. نه دولت هند که حادثه در آن اتفاق افتاده بود و نه هم دولت امریكا که هر دو شرکت در آنجا موقعيت داشت علاقمند بودند که مسئولين رسمي این دو شرکت را بخاطر فاجعه به محكمه بكشانند.
بازماندگان یک کمپاین بين المللي را جهت ادامه تلاش برای عدالت سازماندهي نمودند. با حمایت مردم سراسر جهان، بازماندگان بوپال تقاضای شانرا برای عدالت به دفتر مرکزی شرکت های Union Carbide و Dow Chemical رساندند. بازماندگان دیگران را برای پيوستن به اعتصاب غذایي و اقدام برای جلب توجه به رنج شان، ترغيب نمودند. و از این طریق آنها خانواده های شانرا حمایت، مراقبت های صحي شانرا تنظيم (مراجعه به صفحه قربانيان حادثات دیگر سمي را حمایت و نجات دادند.
فریاد دسته جمعي کمپاین برای عدالت در بوپال، "بوپال دوباره هرگز نه!" است. هدف آنها پيشگيری از چنين فاجعه های محيط زیست در آینده است. با بين المللي ساختن تلاش های شان، آنها به مردم جهان درس های مهمي در مورد اثرات دراز مدت قرار گرفتن در معرض مواد سمي را آموختاندند. بازماندگان بوپال نشان دادند که حوادث صنعتي ميتواند هر لحظه اتفاق بيافتد و افراد فقير بيشتر از همه متاثر ميگردند. تلاش شان برای حقوق و عدالت یک نمونه یا مدل برای همه فعالين جامعه در مناطق مختلف گردید.